Incontinentie

Oorzaken van incontinentie bij honden

Er zijn verschillende mogelijke oorzaken van incontinentie bij honden, die kunnen variëren afhankelijk van de leeftijd, het geslacht en het ras van de hond. Enkele van de meest voorkomende zijn:

• Hormonale incontinentie: dit komt vooral voor bij gesteriliseerde vrouwelijke honden die een tekort aan oestrogeen hebben. Het hormoon is belangrijk voor de spanning van de sluitspier van de plasbuis. Zonder oestrogeen kan de sluitspier verslappen en urineverlies veroorzaken, vooral wanneer de hond slaapt of ontspannen is.
• Zenuwgerelateerde incontinentie: Dit kan worden veroorzaakt door verwondingen of ziekten van het ruggenmerg of de hersenen die de zenuwen aantasten die verantwoordelijk zijn voor de controle over blaas en darmen. Dit kan bijvoorbeeld voorkomen bij hernia's, tumoren of degeneratieve aandoeningen zoals het cauda equina syndroom.
• Anatomische incontinentie: Dit is meestal aangeboren en komt vooral voor bij jonge honden. Het wordt veroorzaakt door een misvorming van de urinewegen die leidt tot een onvolledige afsluiting van de urinebuis. Dit kan bijvoorbeeld het geval zijn bij een ectopie van de urineleiders, waarbij de urineleiders niet uitkomen in de blaas maar in de vagina of het rectum.
• Infectieuze incontinentie: Dit wordt veroorzaakt door bacteriële of schimmelinfecties van de urinewegen, die leiden tot irritatie en ontsteking van de blaas en urinebuis. Dit kan leiden tot frequente aandrang om te plassen, pijn bij het plassen en urineverlies. Infecties kunnen worden bevorderd door verschillende factoren, zoals een verzwakt immuunsysteem, diabetes of vreemde voorwerpen in de urinewegen.
• Andere oorzaken: Er zijn nog andere mogelijke oorzaken van incontinentie bij honden, zoals overstrekking van de blaas door verstopping van de urinewegen, zwakte van de bekkenbodemspieren door ouderdom of overgewicht, of psychologische stress of angst.

Symptomen van incontinentie bij honden

De symptomen van incontinentie bij honden kunnen variëren afhankelijk van de oorzaak en de ernst. Enkele van de meest voorkomende zijn

• Urineverlies: dit kan optreden in de vorm van druppels of straaltjes, vooral wanneer de hond slaapt, ligt, opstaat of blij is. Urineverlies kan ook onopgemerkt blijven als de hond zichzelf schoonmaakt of zijn vacht drooglikt.
• Fecalekkage: dit kan optreden in de vorm van uitgesmeerde ontlasting of vaste ontlasting, vooral als de hond zich inspant, hoest of niest. Ontlasting kan ook onopgemerkt blijven als de hond zichzelf schoonmaakt of zijn vacht drooglikt.
• Huidirritatie: Voortdurend contact met urine of uitwerpselen kan de huid rond de anus of genitaliën irriteren en ontsteken. Dit kan leiden tot roodheid, zwelling, jeuk en haaruitval. De huid kan ook vatbaarder worden voor infecties.
• Gedragsveranderingen: Een incontinente hond kan zich gaan schamen, angstig of depressief worden. Hij kan zich terugtrekken, minder spelen of eten of agressief reageren. Hij kan ook proberen zijn littekens te verbergen door ze op te likken of te begraven.

Diagnose van incontinentie bij honden

Als je vermoedt dat je hond incontinent is, moet je zo snel mogelijk met hem naar de dierenarts gaan. De dierenarts zal een grondig onderzoek uitvoeren om de oorzaak van de incontinentie vast te stellen. Dit omvat:

• Medische voorgeschiedenis: de dierenarts zal je vragen naar de leeftijd, het geslacht, het ras, de castratie en de gezondheidsstatus van je hond. Ze willen ook weten hoe lang de incontinentie al bestaat, hoe vaak en hoe ernstig het is en of er andere symptomen zijn.
• Lichamelijk onderzoek: De dierenarts zal je hond palperen om mogelijke verwondingen, tumoren of misvormingen op te sporen. Hij zal ook de temperatuur, pols en bloeddruk opnemen en de huid en vacht onderzoeken.
• Urineonderzoek: de dierenarts neemt een urinemonster van je hond om te testen op infecties, bloed, suiker of andere afwijkingen. Ze kunnen ook een urinekweek doen om het type ziekteverwekker te bepalen.
• Bloedonderzoek: de dierenarts neemt een bloedmonster van je hond om te testen op hormonen, suiker, nierfunctie of andere afwijkingen. Hij kan ook een hormoonspiegeltest uitvoeren om een oestrogeentekort uit te sluiten of te bevestigen.
• Beeldvormende procedures: De dierenarts kan röntgenfoto's, echografie of andere beeldvormende technieken gebruiken om de structuur en functie van de urinewegen, het ruggenmerg of de hersenen te beoordelen. Hij kan ook een onderzoek met contrastvloeistof uitvoeren om mogelijke misvormingen of verstoppingen op te sporen.

Behandeling van incontinentie bij honden

De behandeling van incontinentie bij honden hangt af van de oorzaak. Enkele van de meest voorkomende behandelingen zijn

• Medicatie: er zijn verschillende medicijnen die gebruikt kunnen worden, afhankelijk van de oorzaak van de incontinentie. Zo kunnen hormonen zoals oestrogeen of testosteron de urethrale sluitspier versterken, antibiotica of schimmelwerende middelen infecties bestrijden of ontstekingsremmers de irritatie verlichten.
• Chirurgie: In sommige gevallen kan een operatie nodig zijn om de oorzaak van de incontinentie te corrigeren. Zo kunnen misvormingen worden gecorrigeerd, tumoren worden verwijderd of pacemakers worden geïmplanteerd om de zenuwen te stimuleren.
• Hulpmiddelen: Er zijn verschillende hulpmiddelen die de hond en de eigenaar kunnen helpen om met incontinentie om te gaan. Luiers of onderleggers kunnen bijvoorbeeld urine of uitwerpselen opvangen en de huid beschermen, urethrale katheters of blaasdrains kunnen de urinewegen ontlasten of acupunctuur of fysiotherapie kan de zenuwfunctie verbeteren.

Tips voor het dagelijks leven met een incontinente hond

Een incontinente hond heeft veel liefde en begrip nodig van zijn baasje. Hier volgen enkele tips over hoe u het leven van uw hond gemakkelijker kunt maken:

• Houd je hond schoon en droog: maak de huid en vacht van je hond regelmatig schoon met een vochtige doek of milde shampoo. Verschoon luiers of maandverband regelmatig en gebruik een beschermende zalf of crème voor de huid.
• Bied uw hond regelmatig uitjes aan: Geef je hond de kans om vaak naar buiten te gaan om zijn blaas of darmen te legen. Prijs hem telkens als hij zijn behoefte doet.
• Vermijd stressfactoren: probeer uw hond een rustige en ontspannen omgeving te bieden. Vermijd harde geluiden en stress.